Γιατί κάθε οργανισμός χρειάζεται ένα διάδρομο ανθρωποκεντρικό σχεδιασμού

Έχετε ακούσει ποτέ για το διάδρομο ανθρωποκεντρικό  σχεδιασμού; Ούτε και εγώ, μέχρι να μιλήσω με την Jennifer Stencel, διευθύντρια υποκαταστήματος και βιβλιοθηκάριο εφήβων στο κατάστημα Richfield της δημόσιας βιβλιοθήκης Akron-Summit County στο Richfield του Οχάιο.

Συναντήθηκα τη Jennifer στο συνέδριο των Μουσείων και του Διαδικτύου στο Κλίβελαντ την περασμένη άνοιξη και με ενθουσίασε όταν απάντησε σε ένα από τα tweets μου και ανέφερε το »διάδρομο ανθρωποκεντρικό σχεδιασμού» στο γραφείο της. Στη συνομιλία μας, η Jennifer μοιράστηκε την «ελαφρύτερη, πιο γρήγορη και φθηνότερη» φιλοσοφία της και αναλύει πώς δημιούργησε ένα άτακτο και αυτοσχέδιο χώρο που μετατρέπει τη βιβλιοθήκη από μέσα προς τα έξω, καθιστώντας την πιο ανθρωποκεντρική για την κοινότητα.

Dana Mitroff Silvers (DMS): Θέλω να ακούσω πώς χρησιμοποιείτε την ανθρωποκεντρική μεθοδολογία του Design, αλλά πρώτα πρέπει να μου πείτε για αυτή την έννοια του διαδρόμου ανθρωποκεντρικού σχεδιασμού!

Jennifer Stencel (JS): Έχουμε ένα διάδρομο στην υπηρεσία μας, όπου όλο το προσωπικό της βιβλιοθήκης περπατά πέρα δώθε. Όλοι μας τον χρησιμοποιούμε, το προσωπικό πληροφορικής, το συνεργείο συντήρησης και καθαρισμού, οι βιβλιοθηκάριοι κλπ. Η ομάδα μου, πήρε μια διαδικτυακή σειρά μαθημάτων για τη μεθοδολογία του Design και από εκεί μας γεννήθηκε η ιδέα: αυτός ο διάδρομος θα ήταν μια ιδανική τοποθεσία για να κάνουμε ορατή τη δουλειά μας, στο δρόμο μας προς την ανθρωποκεντρική μεθοδολογία του Design.

Βάζουμε βιβλία, πόρους και υλικά στο διάδρομο, τοποθετώντας τα σε αυτοσχέδια τραπέζια από κιβώτια. Έχουμε μια στοίβα Post-its και στυλό, και κάθε μέλος του προσωπικού μπορεί να προσθέσει σκέψεις ή ιδέες όταν περάσει.

Έχουμε επίσης τοποθετήσει Personas  στην αίθουσα, έτσι δεν ξεχνάμε ποιοι είναι οι χρήστες μας. Τώρα, κάθε φορά που περπατάμε στο διάδρομο, σκεφτόμαστε τους συγκεκριμένους χρήστες μας, όπως πχ την «Kate», την εργαζόμενη μητέρα. Αυτή η ανοιχτή και ορατή διαδικασία, κάνει το προσωπικό μας πιο ενημερωμένο για το έργο μας και πιο δεμένο μεταξύ του.

DMS: Τι συμβουλές έχετε για άλλους οργανισμούς που ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν το δικό τους διάδρομο ανθρωποκεντρικό σχεδιασμού;

JS: Δεν χρειαζόμαστε πολλά για να δημιουργήσουμε ένα τέτοιο διάδρομο. Κατά κάποιο τρόπο, ακολουθήσαμε ένα βήμα στη διαδικασία σχεδιασμού, αυτό του Πρωτότυπου. Δημιουργήσαμε ένα χώρο χρησιμοποιώντας αυτά που είχαμε ήδη στη διάθεσή μας: κιβώτια για τραπέζια, μερικά στυλό, πινέζες κλπ. Εκτυπώσαμε επίσης τους διάφορους οδηγούς που βρήκαμε δωρεάν και πήραμε δωρεάν διαδικτυακά μαθήματα. Δεν είχαμε τίποτα να χάσουμε, είχαμε μόνο να κερδίσουμε!

Έχω διαπιστώσει ότι για αρχή, χρειάζονται έστω μόνο δύο άτομα: δύο άτομα που στέκονται στο διάδρομο, κρατώντας στυλό, δουλεύοντας με πολύχρωμα Post-Its διαφόρων μεγεθών, τα οποία κολλούσαν στους τοίχους! Αυτή η διαδικασία προσέλκυσε και άλλους, θεώρησαν ότι είχαμε ένα ενδιαφέρον «πάρτι»!

Ο διάδρομος έγινε σύντομα μια συλλογή από σκέψεις και στιγμές «μάλιστα». Όποιος βλέπει το διάδρομο, δεν μπορεί παρά να σταματήσει και να διαβάσει τι σκέψεις των άλλων, όσες φορές και αν τον έχει περπατήσει!

DMS: Πώς αρχίσατε να ενδιαφέρεστε για την ανθρωποκεντρική μεθοδολογία του Design;

JS: Όταν ήρθε η ύφεση, όλες οι βιβλιοθήκες το βίωσαν. Όπως τότε έτσι και τώρα, εξακολουθούν να μας ζητούν να κάνουμε ακόμα περισσότερα πράγματα, με λιγότερους πόρους. Έτσι μπήκα στη σχεδιαστική σκέψη και στη μεθοδολογία του Design. Ήταν ένας τρόπος να κάνουμε περισσότερα με λιγότερα.

Στις βιβλιοθήκες, οι χρήστες μας αλλάζουν. Επειδή υπάρχει πλέον το Google, οι άνθρωποι ρωτούν γιατί χρειαζόμαστε βιβλιοθήκες. Έτσι προσθέτουμε όλο και περισσότερες υπηρεσίες για το κοινό. Όταν πραγματοποιήσαμε μια συστημική ανάλυση, συνδέοντας όλες τις νέες υπηρεσίες που προσθέσαμε τα τελευταία χρόνια, νιώσαμε σαν να βρισκόμαστε σε κρίση ταυτότητας! Πρέπει λοιπόν να δικαιολογήσουμε ποιοι είμαστε και γιατί μας ενδιαφέρει.

Πρώτα βρήκα μια αναφορά στο Design Thinking, στο blog της Nina Simon, η οποία με οδήγησε στο έργο του David Kelly και της IDEO, και έτσι διάβασα όλα όσα μπορούσα.

Στη συνέχεια, έκανα ένα διαδικτυακό μάθημα που προσφέρεται μέσω της +Acumen, και ζήτησα και από κάποια στελέχη αν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν. Τέσσερις από μας ασχολήθηκαν με ένα πραγματικό πρόβλημα που βιώσαμε στη βιβλιοθήκη.

DMS: Ήταν δύσκολο να εισαγάγετε τις μεθόδους και τις διαδικασίες της μεθοδολογίας του Design στη βιβλιοθήκη σας;

JS: Καθόλου. Το προσωπικό μου ήταν ανοιχτό σε αυτό. Είναι εύκολο για μας να κάνουμε εθνογραφικές μελέτες. Μπορούμε επίσης να περπατάμε δεξιά και αριστερά και να κάνουμε ερωτήσεις. Και όταν περνάς  από την ανθρωποκεντρική μεθοδολογία του Design και έχεις  μια στιγμή «Μάλιστα!», η αδρεναλίνη σου σε κρατάει σε εγρήγορση. Και στη συνέχεια, όταν παρουσιάσαμε κάτι στη διοίκηση, του οποίου το πρωτότυπο κόστισε μόλις 50$ και τους δείξαμε τα αποτελέσματα, αυτό ήταν πραγματικά πολύ ικανοποιητικό!

DMS: Μπορείτε να μας πείτε μας ένα παράδειγμα των προβλημάτων που αντιμετωπίζετε, με την μεθοδολογία του Design;

JS: Βρισκόμαστε σε μια αγροτική περιοχή και πρέπει να πηγαίνουμε παντού οδηγώντας. Υπάρχουν πολλές εταιρείες εδώ, που απασχολούν πολλούς ανθρώπους – 7.000 άτομα μπαίνουν καθημερινά στο Richfield. Άλλοι οδηγούν προς την εργασία τους, άλλοι βγαίνουν από τον αυτοκινητόδρομο, άλλοι παρκάρουν, άλλοι πηγαίνουν στα γραφεία τους και άλλοι σπεύδουν στο σπίτι τους στο τέλος της ημέρας.

Και τι κάνουν στα μεσημεριανά τους διαλείμματα; Κάθονται στα αυτοκίνητά τους, στο επιχειρηματικό πάρκο! Δεν υπάρχει γυμναστήριο εδώ, πολλοί από αυτούς τους εργάτες δεν ξέρουν ότι υπάρχουμε και δεν υπάρχει τίποτα εδώ, που να τους κάνει να αισθάνονται ότι είναι μέρος του.

Έτσι, ένα από τα προβλήματα στο οποίο επικεντρωθήκαμε, ήταν ότι πολλοί από αυτούς τους υπαλλήλους στις τοπικές επιχειρήσεις, αισθάνονται αποσυνδεδεμένοι από την κοινότητα. Και αυτή ήταν η πρόκλησή μας: πώς μπορούμε να συνδεθούμε με αυτούς τους ανθρώπους και να τους κάνουμε να αισθανθούν περισσότερο μέρος αυτής της κοινότητας;

DMS: Ποιες είναι οι λύσεις που βρήκατε;

JS: Λοιπόν, μερικές βιβλιοθήκες έχουν μικρά κινητά βανάκια ή ποδήλατα βιβλίων, αλλά ένα βανάκι θα ήταν πολύ δαπανηρό για εμάς, και το ίδιο ισχύει και για το ποδήλατο, για το οποίο χρειάζονται 2.000$-3.000$. Και εδώ, δεν μπορείς να κάνεις ποδήλατο, επειδή το μέρος είναι γεμάτο χωματόδρομους με φορτηγά που τρέχουν. Έτσι, οι περιορισμοί ήταν ότι έπρεπε να είμαστε σε θέση να μεταφέρουμε υλικά που θα χωράνε στο πορτ παγκαζ ενός αυτοκινήτου, το οποίο θα μπορεί να παρκάρει σε χώρο στάθμευσης και επιπροσθέτως να φαίνεται ελκυστικό.

Έτσι σκεφτήκαμε τη δημιουργία μιας αναδυόμενης βιβλιοθήκης, που να μπορεί να χωρέσει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου μου και να στήνεται κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού γεύματος, στο επιχειρηματικό πάρκο, το καλοκαίρι. Έτσι, όταν οι επιχειρηματίες βγαίνουν στο γεύμα, είμαστε εκεί!

Το όλο εγχείρημα κοστίζει 300 δολάρια, και βάζοντας ένα τραπέζι από τη Walmart, μπορούμε να παίζουμε επιτραπέζια, όπως Jenga και έτσι, εκτός από τα βιβλία, υπάρχουν άλλα διασκεδαστικά πράγματα.

DMS: Είναι δύσκολο να γίνει αυτή η δουλειά με τόσους πολλούς περιορισμούς;

JS: Νομίζω ότι αυτή η διαδικασία λειτουργεί καλύτερα, όταν υπάρχουν περιορισμοί. Η ιδέα είναι να κοιτάξουμε πέρα και γύρω από τους περιορισμούς για το τι είναι εφικτό, χρήσιμο και επιθυμητό.

… προσαρμόζουμε τις ζωές μας και προσφέρουμε αξία και νόημα. Δεν περιοριζόμαστε απλά στο να ψάχνουμε τα βιβλία – σκεφτόμαστε τα προβλήματα που ακούμε από την κοινότητά μας.

DMS: Ποια ήταν η αντίδραση στην αναδυόμενη / κινητή βιβλιοθήκη;

JS: Μερικοί από τους εργαζόμενους είναι πολύ ενθουσιασμένοι. Αυτό που μου είπαν ήταν: «Βαριόμαστε τόσο πολύ, δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε εδώ, και εσείς σπάτε αυτή τη μονοτονία.» Επίσης, ο δήμαρχος και μία από τις τοπικές επιχειρήσεις, μου είπαν ότι ανυπομονούν να επιστρέψω.

Η αναδυόμενη βιβλιοθήκη είναι απίστευτα ευπροσάρμοστη. Για παράδειγμα, την ημέρα της τοπικής κοινότητας,  ανταλλάξαμε τα βιβλία των επιχειρήσεων για βιβλία επιβατών, δημοφιλή βιβλία μη-φαντασίας και περιοδικά για παιδιά. Στη συνέχεια, λίγους μήνες αργότερα, πήρα την αναδυόμενη βιβλιοθήκη σε  ένα συνέδριο, στην Παγκόσμια Ημέρα Αρχιτεκτονικής Πληροφοριών στο Kent και την εγκατέστησα στο πίσω μέρος μιας αίθουσας συνεδριάσεων. Τα παιχνίδια έπρεπε να μείνουν στο σπίτι, αλλά έφερα βιβλία και περιοδικά UX / IA.

Έτσι, ενώ δεν είναι κάτι τρομερά επαναστατικό, προσαρμοζόμαστε στις ζωές των πολυάσχολων ανθρώπων και τους προσφέρουμε αξία και νόημα. Δεν περιοριζόμαστε απλά στο να ψάχνουμε τα βιβλία – σκεφτόμαστε τα προβλήματα που ακούμε από την κοινότητά μας.

DMS: Έχετε κάποια τελική συμβουλή;

JS: Βοηθά πάντα το να υπάρχει τουλάχιστον ένα ακόμη πρόσωπο που ενδιαφέρεται, ή τουλάχιστον να είναι «περίεργο» για την ιδέα και τη διαδικασία. Εάν εργάζεστε κάτω από περιορισμούς, αλλά θέλετε να δοκιμάζετε νέα πράγματα, η διαδικασία της μεθοδολογίας του Design είναι ιδανική για να συμβεί κάτι. Είναι μια ελκυστική προσέγγιση επειδή εκτελεί μια λαμπρή ιδέα κατασκευής επιτόπου: «ελαφρύτερη, ταχύτερη και φθηνότερη».

Είναι ελαφρύτερη γιατί δοκιμάζετε μια ιδέα σε στάδια.  Είναι πιο γρήγορη, γιατί αν αποτύχει η ιδέα, αποτυγχάνει νωρίς, οπότε είναι εύκολο να δοκιμάσετε ξανά. Είναι φθηνότερη, επειδή φτιάχνετε πρωτότυπα σε βήματα και κομμάτια.

Όταν τελειώσετε με τη διαδικασία, βρίσκοντας κάτι επιτυχημένο, θα έχετε μια σταθερή και ισχυρή ιδέα να συνεχίσετε. Και τότε μπορείτε να προχωρήσετε ζητώντας περισσότερα με αυτοπεποίθηση.

Πηγή: https://designthinkingformuseums.net/2018/03/22/human-centered-design-hallway/